„Que pasa”

„Dzielnica występku” to dowód na świetną formę autora. (…) powieść ta - krótka, błyskotliwa, intensywna, i uzależniająca - zdaje się być powrotem Llosy do jego ulubionych tematów.

„Newsweek”

To trochę miniaturowa wersja Rozmowy w "Katedrze”, a trochę powieść przypominająca Temat na pierwszą stronę Umberto Eco.

Llosa jeszcze raz wzniósł się na wyżyny literackie osiągalne tylko dla nielicznych żyjących pisarzy.

Ta książka jest wstrząsem, rodzajem zimnego prysznica, który może nam się przydać. 

Llosa, który stawał niegdyś w wyborcze szranki z Fujimorim i przegrał z nim walkę o fotel prezydenta Peru, mistrzowsko łączy zmysłowość z polityką. Zmysłowa, erotyczna i zabawna historia, która chwyta nas już od pierwszej sceny i nie puszcza aż do końca.

(...) pisarz portretuje naszą współczesność, z nieprzezwyciężalnymi ekonomicznymi barierami, wszechwładzą ogłupiającej rozrywki i brakiem poczucia bezpieczeństwa, za które jesteśmy w stanie zapłacić nawet rezygnacją z wolności.

Dowiedzieć się, kto tu jest czysty, niewinny, szczery to więcej niż rozwiązać najbardziej wciągającą zagadkę kryminalną. Na tym między innymi polega mistrzostwo Llosy.

Niezwykle aktualna i błyskotliwa powieść.

The Wire

Przez „Dzielnicę występku” przepływają trzy prądy: polityka, korupcja i prasa bulwarowa. Jako spoiwa Vargas Llosa używa śmiałej erotyki. Nikt tak jak on nie potrafi posługiwać się kolokwializmami, by oddać intymność, seksualność i zmysłowość. Tylko jemu to przystoi. Każdy inny autor, który sięgnąłby po taką dosłowność, prędko popadłby w wulgarność, a nawet pornografię.

"ABC"

Oto „Dzielnica występku”, nowa powieść noblisty. Historia z wątkiem lesbijskim i motywami politycznymi. Jej podstawowa zaleta: nie można się od niej oderwać.

„El Cultural”

Mario Vargas Llosa od pięciu dekad należy do najbardziej utalentowanych architektów opowieści. (…) Nowa powieść, choć ma niewielkie rozmiary, jest świetnym przykładem doskonałej struktury i poczucia rytmu.